In dit ervaringsverhaal neemt Sanne je mee in haar ervaring met faalangst, ook omschrijft ze hoe faalvrij haar heeft geholpen! Lees nu verder.
Mijn ervaring met faalangst
Wie ben ik?
Mijn naam is Sanne* en ik ben 18 jaar oud, ik kamp zo’n beetje sinds de basisschool met faalangst. Ik had vroeger op de basisschool moeite met leren en lezen, ik ben blijven zitten in groep 5 en toen is ook dyslexie bij mij geconstateerd. Omdat ik de stempel van dyslexie heb gekregen werd ik onzeker omdat ik anders was dan de rest, ik wist dat ik minder goed kon leren en dat ik verschilde van mijn klasgenoten.
Ik denk dat rond deze periode mijn faalangst een beetje begon, het vergelijken van prestaties en minder goed mee kunnen komen. Hier heb ik nog steeds last van en sinds de brugklas op de middelbare school is dit alleen maar gegroeid. Nu ik ouder ben ga ik hier wel iets beter mee om maar ik heb er alsnog wel vaak last van. Je kunt dus wel zeggen dat ik ervaring met faalangst heb…
Hoe uitte faalangst zich bij mij?
Bij mij kwam mijn faalangst vooral eerst voor bij hardop voorlezen in de klas, ik was hier onzeker over omdat ik dyslexie heb. Daarnaast speelde de pubertijd en onzekerheid tijdens de pubertijd ook een grote rol. Op de middelbare school uitte de faalangst zich echt in angsten, angst om het fout te doen, bang voor reacties vanuit thuis als ik het slecht deed en angst om minder goed mee te komen met de rest omdat je ‘anders’ bent.
Door mijn faalangst ben ik dingen gaan ontlopen en ben ik zelfs een niveau afgestroomd, ik ben van vmbo tl naar vmbo kader gegaan. Dit had heel veel invloed op mijn gedrag omdat ik toch in mijn ogen faalde en niet aan de eisen van mensen om mij heen voldeed. Ook merkte ik in mijn gedrag dat ik mensen ging ontlopen die het in mijn ogen beter deden dan ik, nu weet ik dat dit volkomen onlogisch was en dat ik niets moet uit doen op wat anderen van mij vinden want ik doe het voor mezelf en niet voor een ander.
Wat heb ik geprobeerd?
In het verleden heb ik veel dingen geprobeerd om over mijn faalangst heen te komen, denk aan praten met naasten, het opschrijven in een dagboekje maar niets heeft voor mij echt gewerkt.
Ik ben gevraagd om het G-schema van faalvrij te proberen en daar mijn mening en ervaring over te delen. Ik was in het begin sceptisch omdat toch niets heeft gewerkt voor mij maar ik besloot het een kans te geven.
Mijn ervaring met faalvrij
Ik heb de oefeningen opgedeeld in 5 dagen, ik heb tussen elke oefening een dag gelaten zodat ik kon relativeren voor mezelf. Ik ben begonnen met het maken van het G-schema zoals beschreven stond in oefening 1, ik was nog steeds sceptisch omdat ik niet begreep wat het doel was en of het zou helpen maar eenmaal gemaakt had ik al gauw voor mezelf duidelijk dat mijn gedachten invloed hadden op mijn gedrag. Eén dag de tijd gehad om te relativeren en de dag erna ben ik begonnen met oefening 2, de bedoeling hiervan was dat ik mijn negatieve/probleem gedachten ging omzetten in positieve gedachten. Dit was pittig maar uiteindelijk heb ik dit gedaan, ik ging er aan werken om mijn onzekerheid aan de kant te zetten en dit te vervangen met positieve gedachten (bijvoorbeeld tegen mezelf zeggen dat ik het wel kan en dat ik het wel haal.
Er zat weer een dag tussen om hier even bij stil te staan voordat ik begon met de laatste oefening, namelijk het toepassen van mijn nieuwe denkwijze op een casus die voorkomt bij mij. De vragen bij oefening 3 hebben mij geholpen omdat ik hier wel erg vastliep, ik vond het fictief makkelijker dan het toepassen op een echte casus. En dan nu mijn eindoordeel over mijn ervaring met de interventie van faalvrij, ik vond het leerzaam om te doen en het heeft mij inzichten gegeven die ik nog niet had over mijzelf. Ik denk dat ik het vaker moet herhalen mocht ik willen dat het effect echt blijvend is maar al met al vind ik het een goede eye opener!
Hier kun je jouw verandering starten!
*Wegens privacy is de naam van de schrijver fictief, Sanne is niet haar echte naam.